Seans

Yazamam. Olmaz ki. Zihinsel kontrolünüzü sağlayamamanızın sebebi... Üç dakika önce umutla başla, beş dakika sonra sıkıl, on dakika sonra yenil, on yedi dakika sonra vazgeç, yarım saat sonra sil baştan. Bunca zamandır da olmamasının bir sebebi vardı. Pirincin yoksa, pilavın da olmaz bu kadar basit.

Yazmalıyım. Öyle miyim? Hayır. Bilmiyorum. En çok kelimelerle yatışıyorum. Karar verme yetinizi kaybetmek gerçekle olan bağlantınızı büyük ölçüde zedelemiş. Ezberliyor musunuz siz bu lafları? Hayır ona demiyorum, size diyorum Hakim Bey. Neden yalnızca Amerikan filmlerinde Sayın Yargıçsınız da, bu filmlerdekine hiç benzemeyen sıkışık ve sevimsiz mahkeme salonunda hakim beysiniz?

Yazamıyorum. Denemiyorum da. Ah, bu dünyada hiçbir şeye vakit yok! Oynadığım, binlerce kişilik bir oyun. Tek başıma nasıl yetişebilirim? Geçmişinizde vedalaşamadığınız biri var. Nereden tanıyor onu? Rahat bırak adamı. Olmadığı bir dünyada onlarca sene yakasını bırakmadım zaten. Onu geçelim. Sıradaki şarkı gelsin lütfen.

Yazmasam ne fark eder? Düşüncelerim susmayacağına göre. Reis Bey, nasıl dökülüverdi dudaklarından on beş sene, sesin hiç titremeden? Mohammad'ın gözlerine, hele çıplak ayaklarına baka baka nasıl söyledin tereddütsüz? On beş sene ölmek için çok uzun ona. Bugünü unutması için çok uzun. Bütün gün çıplak ayakla dolaştığı adliye koridorlarının soğukluğunu silmesi için tabanlarından. Kızının gülüşünü ve sesini hatrında tutmaya çalışarak ölmesi için çok uzun. Reis Bey, hayat çok adildir belki de. Mübaşirin az evvel arkandan neler neler anlattı, her sabah bu adamın getirdiği kahveyi gönül rahatlığıyla nasıl içiyorsun Allah aşkına?

Yazsam da bir şey fark etmiyor. Elbette kitaplardan yardım alabilirsiniz, fakat terapiye ve ilaçlara devam etmenizi öneririm. Hayır. İlaç yok. Bu işi bin üç kişi halledeceğiz. Ben(lik)lerim, kağıt, kalem ve bir değişken. Bin bir bilinmeyenli denklem; kağıt ve kalemi tanıyoruz sonuçta.

Yazacağım. Psikolog Bey, diplomadaki fotoğrafınız çok çirkin. İki yüz elli liramsa hala cebimde.

Sevgiler.

DD