Adettendir Dedik

Her sabah bizi iş yerine bırakan bir arkadaşımız var. Bu sabah geldiğinde, - yollar karlı malum - ayağımda da topuklu var, gel dedim, gir koluma kedi beslemeye gidiyoruz. Mamayı vermeye giderken 'vay be' dedi, dışarısı kar kıyamet, senin gibi insanlar da var demek ki, sabahın köründe kedi peşinden koşuyor. O kadar hoşuma gitti ki... Aklımdan binlerce şey geçti, o arkadaş bunları bilmedi, anlatsam anlar mıydı bilemem. O yüzden kendi kendime anlatacağım. Okuyan olur mu onu da bilemem, ama sen bil.

Bugün yılın son günüymüş. Az önce kahve içerken fark ettim. Neler yaşadım bu bir sene boyunca diye aklımdan geçirirken kendimi klavye başında buldum. Yazmayalı uzun oldu. Düşünmeyeli de. Aylardır sadece yaşıyorum. Anı...

Hafızam balık hafızasıdır. Ne uzun süre öncesini hatırlayabilirim, ne öyle aman aman detay. Geçen sene bu zamanlar uçmaya başlamıştım, hostesliğe alışmıştım, özel hayatım güzel ama gizliydi, ailem, kedim, arkadaşlarım herkes yanımdaydı, param vardı, hala bitmemiş bir okulum vardı, ilhamlarım yanımdaydı, yazıyordum, okuyordum, kısaca keyfim yerindeydi. 

Aradan sadece bir sene geçti. Değişen durumlar oldu. Bitenler, başlayanlar, gelenler, gidenler muhakkak oldu. Her sene derdim ki ben, kafa aynı kafa, onu ne yapacağız? Şimdi diyorum ki, her şeyle, hayatımda olan olmayan herkesle, değişen, gelişen her durumla, beni ağlatan, gülümseten her küçük olayla öyle çok şey değişti ki, yalnızca bir yılda...

Binlerce kere kendimi uçurumdan aşağı attım, binlerce kere birileri tuttu ellerimden. Binlerce kere, artık bitti dedim, her seferinde yeniden başladı. Binlerce kez kötü bir insanım ben diye düşündüm, bu sabah o arkadaş beni iyi bir insan olmaya başladığıma inandırdı. 

Eksildim, çoğaldım, büyüdüm, öğrendim çok şey...

Her şey için teşekkürler, sen, her kimsen...

Mutlu yıllar!

DD